سمفونی شمارهٔ ۳ از لودویگ فان بتهوون در می بمل ماژور، اُپوس ۵۵، سومین سمفونی از ۹ سمفونیِ اوست. این سمفونی با نام اِروئیکا، که معادلِ ایتالیاییِ واژهٔ «حماسه» یا «حماسی» است ــ بهنام سمفونی حماسه، سمفونی حماسی، و سمفونی قهرمانی نیز شناخته میشود. سمفونی در چهار موومان ساخته شدهاست و یکی از مشهورترین آثار آهنگساز است که در دورهٔ میانی زندگی وی خلق شدهاست.
این اثر بهطور عمده در ۱۸۰۳–۱۸۰۴ تصنیف شدهاست و در ۷ آوریل ۱۸۰۵ به اجرا درآمد، در سنت سمفونیک کلاسیک پایهگذاری گردیده و در عین حال مرزهای فرم، مدت زمان، هارمونی و درک محتوای عاطفی و احتمالاً فرهنگی را درنوردیده است. از این رو بهطور گستردهای یک گذرگاه مهم در گذار از دوره کلاسیک به دوره رمانتیک قلمداد شدهاست. بتهوون در ابتدا این سمفونی را به ناپلئون بناپارت تقدیم کرد، اما بلافاصله پس از تاجگذاری بناپارت و همچنین فتح اتریش توسط او، تقدیمنامه را پاره کرد. در یک نظرسنجی توسط «مجله موسیقی بیبیسی»، از ۱۵۱ موسیقیدان و رهبر ارکستر که در سرتاسر جهان کار میکنند، اِروئیکا به عنوان عالیترین سمفونی درهمهٔ زمانها، شناخته شد.